28-05: Na nog even lekker een halve dag aan zwembad in de Lor in gelegen te hebben, zijn we middags naar het station van Solo gebracht. De trein van Solo naar Surabaya vetrok om 15:00 uur en we zijn om ongeveer 20:00 uur aangekomen. Na een tijdje zijn we in slaap gevallen, maar al snel werd de rust in de trein flink verstoord door een kleine muis of grote (reuze) kakkerlak die door het gangpad en onder de stoelen aan het rondrennen was. Uschi en Hans hebben ‘m (het) gezien, maar was niet duidelijk wat het was. In ieder geval zette de mensen voor ons (hadden allerlei bakjes met eten bij zich) het spul van de grond in de bagagerekken boven zich .. en het was over en uit met slapen dus. Op het station van Surabaya stond weer keurig netjes iemand van het hotel op ons te wachten, we hadden wel even pech want de auto wilde niet starten, maar dit werd snel op gelost, want een kwartier later was er al een andere auto opgetrommeld. Even later aangekomen in het Majapahit (Oranje) hotel, ja het is en blijft een enorm mooi hotel als even goed verzorgd en perfect geregeld en we hadden weer het zelfde type kamer (suite) als we vorig jaar hadden. Ook kregen we nog een foto van het hotel met een welkomst tekst en onze naam op de achterkant gedrukt, omdat we hier al een keer eerder geweest zijn.

29-05: Vandaag was Uschi jarig. Toen we ‘s avonds op de kamer kwamen stond er een gebakje voor haar klaar, beetje vreemde achternaam .. maar toch leuk weer .. en het was best lekker. Zijn vandaag overigens naar het “House of  Sampoerna” geweest, nee dit is géén bordeel maar een sigarettenfabriek. Hier worden sinds 1932 de zogenaamde kretek (tabak gemengd met kruidnagel) sigaretten gemaakt. We waren hier vorig jaar al geweest maar het blijft gewoon leuk om te zien hoe deze sigaretten met de hand worden gemaakt. De vrouwen die dit doen zijn razendsnel, lijken net machines en je wordt er gewoon neurotisch van als je er lang naar kijkt. Het schijnt dat ze (per persoon) ongeveer 325 sigaretten per uur maken. We hadden deze keer iemand die een rondleiding gaf, maar het was wel jammer dat er nu géén foto’s in de fabriek gemaakt mochten worden. Heb er dus maar een foto van vorig jaar bij gezet. Na afloop even wat fraaie in goudkleurig papier gewikkelde kretek sigaretten in een mooi zwart doosje gekocht (Dji Sam Soe premium, ja, ja een echt collectors item:) met wat refill setjes om mee naar huis te nemen. Na afloop lekker aan het zwembad gelegen, en daarna nog even naar de shopping mall in de buurt van het hotel geweest. Het is een gigantisch winkel centrum waar je ook alle merkspullen (Esprit, Boss, Nautica ..etc) kunt kopen die je bij ons ook vindt en surprise “je moet er ook het zelfde voor betalen”. Dus niks goedkoop shoppen, het zelfde geldt ook voor de elektronica spullen, min of meer dezelfde prijs als bij ons. Maar het was toch leuk om daar even rond te kijken en te zien wat er allemaal te koop is. De supermarkt is ook heel leuk om te zien, vooral alle verschillende soorten fruit.

30-05: Relax dag, lekker aan het zwembad gelegen en verder niet veel gedaan. Morgen moeten we er vroeg uit, gaan met het vliegtuig naar Sulawesi  (Makassar) en worden om 07:00 uur opgehaald. Zojuist weer in het Sarkies restaurant wezen eten (voor de 3e keer), en een van de obers die er de afgelopen 2 dagen niet was, wist wel te vertellen dat wij de ”funny people” uit Nederland waren en dat ze erg om ons gelachen hebben. We begrepen niet helemaal waarom, totdat hij vertelde dat de manager de 2e avond voorop liep om ons naar een tafel ergens aan de andere kant van het restaurant te brengen, en wij dood leuk ergens waren gaan zitten zonder dat hij dat in de gaten had en hierdoor kennelijk behoorlijk voor lul stond. Voor de rest van het personeel “very funny” dus. Hiermee hebben wij ons kennelijk bij hun onsterfelijk gemaakt 🙂

25-05: Zojuist gearriveerd in Solo, en we zitten weer even achter de Bintang biertjes om te acclimatiseren. Vanmorgen eerst naar de sigarenfabriek Taru Martani in Jogya geweest, was erg interessant. Deze fabriek is opgericht in 1918 en zit sinds 1921 in Jogya. We hebben een rondleiding gehad en hebben het hele productie proces vanaf binnenkomst van de tabaksbladeren tot aan het verpakken van de sigaren gezien. Het was grappig om te zien dat voor de Arabische landen het binnenblad van de sigaar in (Jamaica) rum gedrenkt wordt (ja,ja en die Arabieren maar volhouden dat ze niet drinken:) en voor de Amerikaanse markt er allerlei smaakjes (menthol, vanille ..etc) aan toegevoegd werden. Voor de Indonesië markt worden er sigaren (cigarillo’s) met kretek gemaakt. Na afloop van de rondleiding kregen we een sigaar (niet uit eigen doos) en konden we natuurlijk ook diverse soorten sigaren kopen. We hebben een aantal verschillende doosjes gekocht, weten nog niet wat we er mee gaan doen, maar misschien roken we ze nog even op bij een goed glas whisky of als er sigarenfans mee lezen, dan horen we het nog wel.

26-05: Vandaag in Solo de twee Sultanpaleizen (Kratons) bezocht. Eerst de kleine Kraton met Nederlands sprekende gids bekeken een fraai in stand gebleven paleis met veel Nederlandse invloed uit de VOC tijd maar ook nog de Juliana periode. Zoals je ziet heeft Hans zijn design broek aan, de laatste mode van Mexx vers van de Batik pers. Mijn knieën waren minder aanstootgevend, dus  mocht ik gewoon in mijn korte broek rond blijven wandelen. Vervolgens zijn we naar een kleine antiekmarkt gegaan, waar allerlei snuisterijen te koop stonden. Hier toch maar weer een kleine batik stempel aangeschaft, en daarna de grotere Kraton bezocht. Wat opvalt, is het verval van deze paleizen. Zonde dat de Indonesiërs zo met hun historie omgaan. We hebben de tour afgesloten met etentje samen met onze gids. Hij heeft voor ons een leuk restaurantje opgezocht, ze hadden daar overigens géén engelse kaart maar we hadden Sappie bij ons .. dus no worries. Hebben een paar eenvoudige maar toch lekkere gerechten gehad. De kip was wel weer een beetje mager en taai, maar dat mocht de pret niet drukken. Het was erg voordelig, met 5 man gegeten en gedronken voor 210.00 rps (= ca. 15 Euro). We hebben voor de 3e keer Sylvia haar verjaardag gevierd, er kwam een man of 10 personeel met trommels voor haar zingen en ze moest een kaarsje uitblazen op een neptaart, maar het was heel erg aardig van ze. De laatste dagen werden iedere keer afgesloten met behoorlijke regen buien. Het gevolg is een broeierige warmte dus veel transpireren voor ons allemaal. We wilden nog even van het zwembad genieten, maar dat zat er weer niet in .. het begon weer te regenen.. dus weer even wat Bintangs naar binnen werken en daarna Siësta houden.

23-05: Zijn vandaag op de Borobudur geweest. Waren wel iets aan de late kant, om c.a. 8 uur en het was toen al aardig druk. Er waren grote groepen met schoolkinderen en die vinden het erg leuk om met je op de foto te gaan. Hebben het hier dan ook erg druk mee gehad en niet echt de kans gehad om op ons gemak de Borobudur te bekijken, maar gelukkig hebben we dit vorig jaar al gedaan. Het was al met al toch een bijzondere ervaring. Hebben de rest van de dag aan het zwembad door gebracht, dit is echt een plaatje en we hadden het rijk voor ons alléén.

24-05: Sylvia is vandaag jarig en wij hebben haar met slingers aan de deur en met lekker vals zingen getrakteerd, vind ze leuk hé. Wij hebben het ontbijt aan het zwembad laten serveren, lekker decadent.  Na het ontbijt zijn we richting de Prambanan gegaan. Onderweg nog een “salak” geplukt, vrucht van een palmboom, smaakt een beetje zoet/zuur. Zie foto, kun je gelijk ook onze  chauffeur Sappie zien. Op de Prambanan was het niet zo druk als gisteren bij de Borobudur, maar hebben wel weer de nodige interviews van scholieren moeten ondergaan, maar was wel weer lachen. We zijn aansluitend naar de zilversmid in Jogya gegaan (alvast een cadeau kopen voor de verjaardag van Uschi) en hebben gegeten in een restaurant wat ernaast zat. De chauffeur had de bediening gewaarschuwd dat Sylvia jarig was, dus er werd natuurlijk voor haar gezongen en ze kreeg zogenaamde feest rijst, Nasi Koening, zie foto, met naam en “leeftijd” er op. Weer lachen dus. Nu terug naar het hotel, lekker zwemmen, maar het begon te onweren, dus dan maar aan de Bintang, wat moet je anders op een regenachtige zondag middag.

18-05: De vlucht met Singapore airlines was erg goed, het toestel zat maar half vol en we zijn weer erg verwend. We hebben 2 uur de tijd gehad om op Changi airport rond te lopen en de winkels te bekijken (ha ha, alléén kijken en niet kopen, maar dat komt op de terug weg nog wel !), en zijn vervolgens verder gevlogen naar Jakarta. Onze chauffeur (Tatang) stond al op ons te wachten. We hadden de keus uit een korte route via de snelweg (4 uur) of een toeristische route. Hebben voor het laatste gekozen maar hebben maar de helft gezien, de man met de hamer kwam af en toe langs en we hadden dus regelmatig een nap-attack. De route ging via Bogor en vervolgens door de Puncakpas naar Bandung. Halverwege hebben we nog ergens geluncht, dat was géén culinair hoogstandje. Het was een kleffe tent met net zulke kleffe obers en het eten hield niet over, zie foto. Ja, zo zie maar weer hier in Indonesië hebben ze (zieke) Hollandse koeien, en zoals de Fransman zegt, it looks like shit (en zo smaakte het overigens ook) maar het goede nieuws is, we zijn er niet ziek van geworden. We zijn om ongeveer 17:00 uur in het hotel Savoy Homann in Bandung gearriveerd, prachtig mooi hotel en behoorlijk luxe kamers … prima dus.

19-05: ’s morgens vroeg op gestaan en na het ontbijt met onze bus richting de Tangkuban Parahu vulkaan gegaan. Deze vulkaan betstaat uit meerdere kraters waarvan er nog een aantal actief zijn. Na een rit van ca 2 uur aangekomen, en we moesten daar een gids nemen die ons zou begeleiden naar een actieve krater. Dit omdat er gevaarlijke gassen waren, en je dus niet op eigen houtje naar beneden mocht. We zijn met één gids begonnen, en na een paar meter lopen werden het er op eens tien. Die ene gids koste ons 350.000 Rp, dus we vroegen ons af of die andere gidsen later ook niet aan onze portemonnee zouden gaan trekken. We werden gerust gesteld het waren zogenaamde hulpgidsen.. net zo iets als hulp sinterklazen dus … maar later kwam toch nog zwarte piet uit de zak en probeerden ze ons alsnog een poot uit te draaien. Afgezien hiervan was het een hele belevenis en een prachtig mooi natuurgebied. Vervolgens zijn we richting de thee plantage/fabriek Walini. Gegaan. Dit was erg leuk om te zien, we zijn door de hele fabriek geweest en zo kon je dus zien hoe het vanaf de aanvoer tot uiteindelijk in de verpakking verwerkt werd. Vervolgens in deze fabriek thee gedronken, nog wat thee gekocht en foto’s van de plantage gemaakt. Daarna naar de magische warmwater bron in Ciater gegaan. Was ook erg leuk, we hebben een tijd in het water gezeten, maar zijn er niet echt door opgeknapt, zie foto. Was wel weer erg leuk om te ervaren dat je zelf de toeristische attraktie was, en ze foto’s van je wilden maken.

20-05: Vandaag stond in het teken van de tradities. Ons eerste bezoek ging naar een traditioneel dorp buiten Bandung. Aangekomen gingen wij onderhandelen met een “Nederlandse sprekende” gids, Sonny, een knappe man uit Borneo (Dirk en Hans vonden het een engerd). Het all- inpakket begon met een ritje met paardje en een wagentje (het arme beestje) langs de rijstvelden. Aansluitend op een bamboe vlot naar een eiland. Hier werden wij door kinderen opgewacht die ons natuurlijk weer iets wilden verkopen, maar zo zuinig als wij zijn, hebben zij van ons een lolly gehad. Dit eiland werd ook bezocht door een hele kudde schoolkinderen, die ons overigens als de hoofdattractie zagen. Op het eiland stond een hindoetempel en een graf van Mohammed de zoveelste…..In het oude dorp was een vrouwtje pinda’s aan het plukken van een struik die vers uit de grond kwam, en niet zoals gewend gewoon op de markt of bij AH uit het zakje (met of zonder zout). Daarna zijn wij uitgenodigd bij Sonny op de thee, gelukkig was de thee niet zo smerig als zijn bankstel. Hij had achter zijn huis nog een aantal vechtrammen staan, schijnt hier het lokale vertier te zijn, vergelijkbaar met hanengevechten en je schijnt er een hoop geld mee te kunnen verdienen. Ze zagen er overigens erg gevaarlijk uit. Op de terugweg naar Bandung werden wij verrast door overstroomde straten, kolkend water om ons heen, be cool man, (heb trouwens net twee whisky’s op, zodoende, je moet het maar met een korreltje rijst nemen). Daarna hebben we in Bandung een traditionele muziekschool bezocht. Hier werden oude instrumenten door kinderen bespeeld (Calung en Angklung, gemaakt van bamboe). Nu weer terug in het hotel en tijd voor een (twee, drie ..) Bintang biertjes. Tot de volgende keer.