01-06: Om 09:00 uur vertrokken richting Tana Toraja, het was een erg mooie rit veel dingen gezien maar het was wel een hele zit. We hebben 
een tussenstop in Pare Pare gemaakt en daar even een saté ajam en een lekker droog visje naar binnen gewerkt. We zijn om ongeveer 19:00 uur in het Marante Toraja hotel aan gekomen. Dit is een behoorlijk groot hotel, maar met ons er bij waren er wel 6 gasten, tja géén idee hoe het zit maar het is kennelijk nog géén hoog seizoen of iets dergelijks. In ieder geval kregen we alle aandacht en werden we verwelkomd met een stoelmassage, maar niet door een stel lekkere meiden maar door twee gediplomeerde kofferdragers. We 
probeerden deze massage aan onze chauffeur te slijten, maar er was géén ontkomen aan … nou ja, toch best aardig van ze. In dit hotel kregen we voor de eerste keer een welkomst drankje dat lekker was, normaal gesproken probeer je daar dan weer als eerste van af te komen want dat varieert meestal van smerig tot heel gruwelijk. Zijn vrijwel direct daarna gaan eten. We hadden halfpension geboekt, het is een 3 sterren hotel dus we waren benieuwd wat we zouden krijgen. Het viel reuze mee, en om heel eerlijk te zijn was het eigenlijk erg goed, niets te piepen dus.
02-06: Na het ontbijt werden we de door de chauffeur en onze gids (Semi) opgehaald. 
Deze Nederlands sprekende gids hadden we gisteren al via onze chauffeur geregeld. Toraja land staat bekend om zijn bijzondere huizen stijl en doden verering. Als eerste stond er een begrafenis ceremonie op het programma. Dit moet je eigenlijk wel zien als je naar Toraja land gaat, maar je moet natuurlijk wel een beetje geluk hebben dat er dan ook zo’n ritueel plaats vind op het moment dat je er bent. Wij hadden dus geluk, en tevens geluk dat het een rijke familie was, dat betekent dat er veel mensen 
aanwezig zijn, veel giften en dus veel buffels en varkens geslacht worden. Het is de bedoeling dat iedereen wat geeft, wij hebben maar een slof sigaretten en snoepjes gegeven, want 3 weken lang met een varken in je koffer rond zeulen is natuurlijk ook géén pretje. De man was overigens al 3 maanden overleden, en er wordt gewacht met de begrafenis totdat er voldoende geld is en alle voorbereidingen getroffen zijn. Wanneer de mensen arm zijn moeten de familie meestal lang sparen 
en wordt de overledene soms wel een aantal jaren bewaard, we hebben maar niet gevraagd waar. Ik zal hier verder niet het hele ritueel in detail beschrijven, maar de slachting was voor ons het meest indrukwekkende. Er liepen de hele tijd al 5 waterbuffels rond, de binnenplaats was bedekt met palmbladeren, ik dacht nog hun bedje is gespreid, en toen vertelde onze gids dat er vier buffels geslacht zouden worden en er één verkocht werd waarvan de opbrengst naar de kerk ging. Om een
lang verhaal kort te maken werden de buffels ritueel geslacht, en dit ging gepaard met een hoop geweld en bloed. De partij van de dieren wordt van zo iets niet vrolijk, en wij hadden hier ook wel een beetje moeite mee, maar gelukkig is iedereen op de been gebleven. Nadat ze uitgebloed waren werd de hele boel uit elkaar gesneden, en we zagen alle onderdelen voorbij komen. Er zitten een aantal foto’s bij, die dusdanig schokkend zijn dat we ze bij nader inzien toch maar niet op de website gezet hebben. 
Je begrijpt natuurlijk wel dat het begrip “Local beef” op de menukaart nu bepaalde beelden bij ons op roept. Ook liep er nog een collega van mij van de belastingdienst rond. Op elk varken werd een
(paars) papiertje bevestigd die er later door de belastinginspecteur weer afgehaald werden (heffen en innen dus). Al met al was het ritueel een zeer indrukwekkende ervaring, waar je eigenlijk ook niet om heen kunt als naar Toraja land gaat. Aansluitend zijn we naar Lemo gegaan, hier was een heel groot graf in de rots, waar de doden in begraven zijn. Alléén de rijke families mogen een Tau Tau (houten pop die op de overledene lijkt) voor de ingang van het graf zetten. Hiervoor geld dat je minimaal 24 buffels voor de begrafenis ritueel hebt laten slachten.
Daarna zijn we naar een Sangalla gegaan, hier staat een grote boom waar baby’s (die nog geen tanden hebben) in begraven worden. De dag afgesloten met wat biertjes om de nare smaak van al dat bloed weg te spoelen. We hebben overigens 24 bintangs geofferd, er stond de volgende dag geen Tau Tau pop voor de deur, maar we hadden wel allemaal een houten kop.
03-06: Vandaag weer met de gids op pad geweest en hebben verscheidene plaatsen in het Toraja gebied bezocht. Hebben een aantal mooie Toraja huizen en rijstopslag gebouwen gezien.
In het 
gebied waar we vandaag geweest zijn, zie je opvallend veel gevlekte waterbuffels. Deze zijn erg duur en worden met zorg behandeld, waarschijnlijk beter dan vrouw en kinderen. 
Ze worden met de hand gevoerd zoals je kunt zien, en als je een beetje geluk hebt, kun je ze aan de haak slaan in de lokale riviertjes. Zijn vervolgens naar een dorp (Sadan – To Barana) geweest waar Ikat geweven wordt, en hebben uiteindelijk toch maar weer een kleedje gekocht, die we vervolgens weer op zolder bij de rest van de collectie Indonesische artefacten kunnen bijzetten. Onderweg veel mooie panorama’s gezien en verschillende Cacao en Koffie planten, Cassave en diverse exotische bloemen. 
We hebben in ieder geval een goede en mooie indruk van Tana Toraja over gehouden en zullen regelmatig hier aan terug denken.